Immigration Office, wilde dieren en een jubileum
Lieve lezers en lezeressen,
Dit verhaal begint waar het vorige eindigde, bij onze visa. Dinsdag kregen we een ochtend vrij om naar Mpika te gaan zodat we bij de Immigration Office een stempeltje konden halen zodat we 90 (ipv 30) dagen in het land mogen blijven. Renee en Tanja hadden al ondervonden dat de officer in kwestie spoorloos verdwenen was en zij moesten naar Kasama (250 km verderop) voor die ene stempel. Wij waren dus al een beetje aan het duimen geslagen dat die mevrouw nu wel terug zou zijn. Maar helaas toen we arriveerden weer hetzelfde verhaal, de officer was verdwenen, de stempels liggen bij haar thuis en wij zouden naar Kasama moeten. Daar lieten we het niet bij zitten en met heel veel geduld en tactische onderhandelingen (Feike heeft nog een discutabele poging gedaan wat bij te dragen aan de corruptie in Zambia) bleek de onderofficier plots toch bereid de hoogste baas om raad te vragen. Zo kwamen wij dus terecht bij de gouverneur van de provincie in de torenkamer van het kantoor. En zo loop je dan voor het eerst in 4 weken weer eens een trap op. De gouverneur bleek een uiterst vriendelijke man die wel een kwartiertje over had om een heel uitgebreide brief te schrijven voorzien van zeer officieel uitziende stempels dat wij nog 14 dagen langer in Zambia mogen blijven totdat de officer dan hopelijk terug is. En zo stonden Peter en Mary anderhalf uur later weliswaar illegaal, maar met toestemming van de gouverneur, weer buiten.
Toen nog even gewinkeld en geinternet en weer terug naar Chilonga. We hebben inmiddels geruild van functie, Feike doet nu de kinderafdeling en Marije de opd. Soms blijft het lastig om diagnoses te bedenken en beleid te bepalen. Heel veel dingen blijken hier dan toch weer een infectieziekte te zijn. En waar je in Nederland nog wel eens een paar daagjes af kan wachten bij koorts en mensen kan vragen om later nog eens terug te komen, kun je hier maar beter meteen behandelen. Follow-up is veel moeilijker en dingen lopen veel sneller uit de hand met al die ondervoede kinderen en een HIV prevalentie van 20% in de bevolking. Mensen komen vaak ook van heel ver, 2-3 dagen lopen naar het ziekenhuis is geen uitzondering. Dit betekent voor ons dat we soms dingen anders moeten leren inschatten dan thuis.
Donderdag was 1 mei en dat betekent dag van de arbeid en dus een dagje vrij. Pauline had bedacht ons mee te nemen naar een waterval ongeveer 3 kwartier rijden verderop. Alle picknickspullen ingepakt en zo gingen we met 6 vrouwen en Feike op pad. Het was een erg mooi plekje met een klein watervalletje en het mooiste was dat we ook konden zwemmen. Daar had ik de hele tijd al zin in met dat heerlijke weer hier. Het was wel koud, maar echt heerlijk in die waterval! Verder lekker gegeten en heerlijk in t zonnetje gelegen, echt vakantiegevoel! 's Avonds bleek de stroom weer uitgevallen en dat duurde deze keer zo lang dat Feike met de Zambiaanse buren een potje gekookt heeft op een half olievat gevuld met houtskool. Er pasten drie pannen tegelijk op en het ging misschien nog wel beter dan met onze elektrische kookplaat J
Zo was het dus een weekje met veel vrije dagen en niet zo heel hard gewerkt. Het weekend hebben we niet veel bijzonders gedaan. Een boekje lezen in het zonnetje, scrabbelen en kolonisten is nog steeds erg leuk maar we zijn ook wel blij dat we over 3 weken weer ergens anders gaan kijken. Wilde dieren hebben we bijvoorbeeld nog niet al te veel gezien. Tot nu toe 7 honden, 756 kippen, een stuk of 20 grote zwart-witte Gerritten (kraaien), 2 ossen voor een kar, veel insecten en 1 huiskat. Wel hebben we de ‘sportschool' weer bezocht. Zaterdag met z'n tweeën en zondag heeft Feike nog even een spinningles (zonder muziek) afgedraaid. Erg lekker!
Ook hebben we nog wel een heel mooi uitje in het vooruitzicht. De 26e gaan we met Pauline en Lonnie naar Lake Tanganyika in het noorden, op de grens met Tanzania. Daar schijnt een mooi strand te zijn en je kunt er volop watersporten. Als we dan terug komen hebben we nog een paar dagen vrij hier, waarop we dan misschien nog in het weeshuis gaan helpen. Daarna gaan we naar Lusaka waarvandaan we naar South Luanga vliegen. Daar ontmoeten we dan Vera uit onze co-groep met Paul haar vriend, met hen gaan we een weekje op buffels en olifanten jagen. Daarna naar Livingstone, waar we misschien Jelle (ook uit onze co-groep) nog gaan ontmoeten.
Genoeg om naar uit te kijken dus, maar eerst nog 3 weekjes coschap...
Kafikenipo!
Feike & Marije
Ps.
- - dankzij Stefan staan er inmiddels toch wel 3 foto's op de site (daar hebben we 3 kwartier voor achter internet gezeten..)
- - het tweede jaar van onze relatie bevalt tot nu toe buitengewoon goedJ
Reacties
Reacties
Wat een leuk verhaal weer! Ik ben jaloers hoor.. Veel plezier nog en werkse/sterkte in het ziekenhuis. Groetjes Stijn
Wat een fijne verhalen weer om te lezen!
Het is wel een avontuur zo samen. Hoop dat jullie nog net zo stralen als vorig jaar om deze tijd en dat je dat nog heeeeel lang blijft doen!
Trouwens onze wilde Gerrit wordt wel heel tam en gezellig. Hij geeft bijna de wasknijpers aan uit de mand en laat zich heerljk douchen met de gieter.
liefs van ons allemaal.
Hoi vakantiegangers!
Fijn dat julie nog kunnen blijven in Zambia maar wat een gedoe allemaal zeg... Wel stoer dat jullie het dan toch voor elkaar krijgen de gouveneur zelf te spreken!
Wat jullie nog in het vooruitzicht hebben klinkt ook weer geweldig en dan ben ik wel een beetje jaloers hahaha.
Ik zit nu inmiddels in mijn 3e week op de ICN en het bevalt me prima. Ik leer erg veel en heb mijn eigen patiëntjes. Das echt heel erg leuk. Dit weekend is het pinksteren en dan gaan we een weekendje weg met vrienden naar Limburg dus we hopen dat het mooie weer hier ook nog even aanhoudt.
Jullie weer veel succes deze week!
Liefs,
Rob en Tas
Dat waren weer mooie avonturen. Gelukkig bestaat corruptie niet alleen in Italië ;-)
Wel mooi (en soms ook verdrietig) om mee te maken hoe zorg en het stellen van diagnoses zo verschillend kunnen zijn door de omstandigheden.
En gefeliciteerd met jullie jubileum!
Have fun!
Dikke knuffel,
Reinier, Laura & een 'hiep hiep hoera' van Semmetje (4 juni alweer 1 jaar)
Hi Feike en Marije,
Jaja, de dag van de arbeid, ik weet het nog goed van vorig jaar, haha. We hadden Feike nog nooit zo zien stralen, hihi. Gefeliciteerd hoor, met jullie eerste jubileum!
Leuke verhalen weer om te lezen. Tja, van die corruptie... Daar heb ik hier helaas soms ook mee te maken. Dan zit je met een hele groep mensen in de bus en ga je allemaal dezelfde grensovergang over en dan blijkt dat de ene persoon 5 dollar moest betalen, iemand anders 7 dollar en weer iemand anders 10 dollar...
Geniet nog maar volop van alle belevenissen daar!
Dikke knuffel,
Nadeche
P.s. Ik ben net in Peru aangekomen en het is hier super al ben ik wel telkens buiten adem vanwege de hoogte, haha.
speciaal de computer nog even opgestart terwijl ik eigenlijk al onderweg was naar bed maar Thijs vertelde dat er weer nieuws was en dat kan natuurlijk niet wachten. Wat geweldig toch allemaal! Wij hebben nog wel een olievaatje leeg hoor voor wanneer jullie er erg aan gehecht raken zo te koken. En handig dat jullie de kippenstand bij houden. Hmmm.....blijf je wel uit de buurt van wilde olifanten.....heel hoog gillen helpt begreep ik van een meisje uit de klas die op safari was en een boze olifant tegen kwam. Misschien iets om alvast wat te oefenen.... Niks hoor!Wie zou jullie in Afrika niet goed gezind zijn. Heel veel liefs en blijf vooral schrijven!!!! daaaaag dag dag !!
Hey Feike en Marije,
Echt leuk om te lezen wat jullie allemaal meemaken. Het is hier eigenlijk dan maar een saaie boel, maar ik moet zeggen dat het me ook wel prima bevalt.. We hebben gevierd dat we anderhalf jaar in het huis wonen en het 2 jaar geleden gekocht hebben... Ben nu weer lekker thuis bezig aan mijn scriptie, als het goed is gaat mijn begeleider me vandaag bellen met verbeterpuntjes!! Het houd niet op met het lekkere weer, heb blijft van het weekend gewoon 25 graden, heerlijk bikini/bbq-weer ;)
Zo te horen hebben jullie nog mooie avonturen in het verschiet!! Heel veel plezier en sla alles goed in je op...
Veel liefs,
Jacomar en Martin
Hi Afrikanen!
Muli shani? Wat een buitengewone moeilijkheden bij dat visum joh! Ook weer typisch Zambiaans dat het eerst niet kan en daarna weer wel... Ook lastig dat die stroom iedere keer dr uit knalt! Dat is zeker nieuw?
Ikzelf ben nu onderweg van Denpasar (Bali) naar Amsterdam en zit nu te wachten op mijn vliegtuig naar Schiphol op Singapore airport (11 uurtjes wachten:) Vanochtend dus afscheid genomen van Indonesie en vooral ook van Ilse; als ik jullie verhalen lees over samen zo in dat ziekenhuisje, dan wordt ik ook jaloers! Als alles goed gaat, stappen Klaas en ik donderdag in het vliegtuig naar Durban, het volgende vreemde land in korte tijd!
Blijf jullie mooie verhalen sturen ('de vliegende orthopaed' is trouwens een mooi titel haha!). Ben benieuwd naar de jacht op de wilde beesten en Lake Tanganyika.
Sampai bertemu lagi!
Jordy
nog een klein berichtje. Rens heeft geprobeerd het programma op te nemen waar michael bogerd (???) voor in Zambia was maar hij was te laat en nam alleen de laatste 5 min op. Maar goed, die heeft hij dan ook gezien dus hij weet waar het over ging. Liefs Betty
Hoi Marije,
Wat gaaf om jullie verhalen te lezen!!! Klinkt echt weer zo goed om te horen dat er weinig is veranderd in Chilonga. Alleen valt de stroom wel vaak uit zeg! Gaaf dat jullie Martin Mwendapole een emailadres hebben gegeven. Denk er nog even over na voor ik hem mail. Hoe gaat het verder, nog steeds niet uitgekeken op de broodjes met mieren, bananen en tomaten?
Hoe is het met de mensen in Chilonga, die er paar jaar geleden ook waren? Zoals Chifupa, Mr/Mrs Mulenga, Oscar, the pharmacist en dentist (ben hun naam even vergeten) Sr. Ann?? Wil je hun de groeten doen? En natuurlijk ook aan Pauline en Lonnie! Leuk hoor dat jullie naar Lake Tanganyika gaan!
Veel plezier en succes met alle bizarre ziektebeelden!!!
Groetjes Anne-Eva
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}